Uzdrowiska w Himalajach i Pranawidja, marzec-kwiecień 2025

z wycieczką do Źródeł Gangesu

Liczba osób: 8-12.

Coraz szybsze tempo życia w walce o przetrwanie, a z drugiej strony pogoń za zbytkami i przyjemnościami, często powodują zakłócenie naturalnego rytmu, co pociąga za sobą różnego rodzaju zaburzenia równowagi. Równowaga, zwana w sanskrycie jogą (yoga), może zostać przywrócona, gdy gonitwa myśli za przedmiotami zmysłów i doznań uspokoi się, a człowiek ugruntuje się w sobie. Może się to zdarzyć tylko wtedy, gdy można wycofać się do centrum serca i odkryć tam związek między naturą własną a naturą Wszechświata.

Jednym z najpotężniejszych i sprawdzonych sposobów na nauczenie się, jak zrównoważyć swój umysł i ciało, jest świadomość oddechu.

Oddech jest najbardziej widoczną ekspresją prany (sanskryckie: prāṇa), siły życiowej, która spaja razem świadomość i przedmioty zewnętrzne oraz jest łącznikiem między umysłem a ciałem. To dlatego starożytni mędrcy opracowali metody integracji umysłu i ciała poprzez obserwację i zrównoważenie oddechu. Praktyki, które pomagają osiągnąć tę integrację nazywane są pranajamami. Pranajama (sanskryckie: prāṇāyāma) dosłownie znaczy „ustanowienie wymiaru (āyāma) prany” lub „ze wszystkich stron opanowanie prany”. Pranajama jest ściśle związana z samoświadomością.

Świadomość prany jest najważniejszą cechą naturalnego i humanistycznego indyjskiego systemu wiedzy. Od wieków niektóre aspekty tej mądrości były praktykowane również w różnych częściach Azji i Europy, między innymi przez wschodnich chrześcijan (hezychastów z góry Synaj i mnichów z góry Athos), sufich (praktyka hoś-dar-dam), buddystów (praktyka ānāpana-sati / prāṇāpāna-smṛti w wipassanie / vipaśyana) oraz wśród przez mnichów Shaolin. Obecnie niektóre elementy są nauczane w niektórych szkołach jogi, w których naucza się relaksacji, joganidry, samoświadomości itp. Jest również stosowana przez odnoszących sukcesy sportowców i artystów oraz przez tych, którzy opanowali sztukę samoleczenia.

Jednakże chyba nigdzie jego natura nie jest opisana tak jasno i pięknie jak w wedyjskich suktach i upaniszadach, różnych pismach jogi, zwłaszcza szkoły Spanda, Pratjabhidżnia, Krama, Trika i innych siwaizmu kaszmirskiego, z których wszystkie należą do rozległej tradycji sanskryckiej powiązanej z jogą. Teksty te są bardzo rzadko wyjaśniane. Dlatego ideą jest prowadzenie takiego kursu, w którym wiedza przekazywana w tych szkołach byłaby uwzględniana i nauczana wraz z żywą tradycją jogi.

Celami kursu będą:

• Przywrócenie i pogłębienie odczuwania cykli dnia i nocy
• Przywrócenie prawidłowego cyklu snu i czuwania
• Normalizacja rytmu trawienia i wypróżnień
• Oczyszczanie z toksyn poprzez czystą i organiczną żywność
• Przywrócenie wrodzonej symetrii ciała i całościowego odczuwania ciała
• Relaksacja, rozluźnienie napięć
• Przywrócenie jasności myślenia, pamięci i zrozumienia
• Rozwijanie siły psychicznej i fizycznej
• Rozwijanie holistycznego zrozumienia ludzkiej natury i natury prany.

Poprzez naturalne uspokojenie i skupienie się na rytmie prany oraz naukę podążania za nią głęboko do centrum ciała, będziemy praktykować metody równoważenia umysłu i ciała.

Podczas kursu specjaliści wyjaśnią w prosty sposób znaczenie przede wszystkim dwóch następujących tekstów sanskryckich:

• Praśnopaniszad (Praśnopaniṣat)*– wedyjski krótki tekst pochodzący z Atharwawedy
• Jogawasisztha (Yogavāsiṣṭha) – obszerne pismo jogi (18 tysięcy czterowierszy!) pochodzące z Kaszmiru, w którym przedstawiona jest joga starożytnego rysziego Wasiszthy opisana w kontekście ciekawych opowieści. Nasz niewielki fragment będzie dotyczył istoty prany i pranajamy, a także joganidry, wplecionych w opowieść o nigdy nieumierającym, mądrym kruku Bhusiundzie.

Oba teksty przedstawiają standardy rozumienia prany. Wyjaśnimy teksty bezpośrednio z sanskrytu, pokazując niuanse i implikacje, które nie są widoczne w angielskich czy polskich tłumaczeniach.

Tradycja Himalajska Jogi nauczana przez Swamiego Ramę z Himalajów i Swamiego Vedę Bharatiego, jest w pełni zgodna z pranawidją. Dlatego system ten, prowadzący do głębokiej medytacji i przebudzenia własnej Jaźni, będzie podstawą naszej praktyki.